Vallata una voce indipendente, notizie storiche,novita` e curiosita`.

Vallata - Felice Garruto - Lu scardalan - Il cardatore -

Lu scardalan
(Il cardatore)
A cura di Felice Garruto
_______________________________________

Lu scardalan		Il cardatore
Tant’ann’ fa a Vaddat stéva na pərsona Ca facèva lu scardalan rə məstirə. Rə sscang’nomə lu chiamavənə lu purch’spinə Pə lə capéddə ca parèvən sspinə Rə mmbòddə la faccia chiéna tənèva sott’a la bbarba gròssa ca crəscèva Sə scèva a la casa pə l’àppuntamèntə Pə sə prəsəntà a casa rə la ggèntə Sə prəs’ntava sulə a l’àppuntamèntə cu man lu bàncàridd e li strumèntə L’attrezz’ éra fatt r’roi part Quèra a lu pavəmentə éra chiénə rə sètəl rə spinə quéra rə ngémma cu sételə chiů pəcclə cu dojə man’chə ca sərvevə pə tt’ra’. La lana sə mə’ttèva a chiocch a chiocch pə rə manəchə sə tərava p’ lazz’cca a la part r’ sott e t’rann cu tůtt la forza la lana sə stərava sozza sozza Tanta vold stu lavor sə facèva fin’acquonn a na panna ald ’assèvə Po məss a chjů filarə cu la pondə rə la tavəla vənèva təràta è a rutill assevən lung na mətrata pə l’assůttiglià lu fusə ci vulèva strufunonn cu tůtt la forza ca tənèva girann girann lu fil si turcèva cu la vecchia ca sott’a li baff sə la rəréva Cu li norgh li fil’ sattaccavn e nu gliumìr a la fin r’v’ntava A ghiurnot sə scèvə cu la spəranza rə’ lassa’ ndo lu piatt la crjanz A fa magl’ e calz r’ lana la gént cə təneva cu li firr na vərnata ci vuléva La gentə la pacinzia la tənéva e bunə lu lavor lə vəneva Mo la gént chiů nun ffila face perdə purə l’acqua rə la pila Bast ca scazz ndò la casa nu bəttonə l’arrobbə l’arriva rə prèsse a lu purtonə.		Tanti anni fa a Vallata stava una persona che faceva il cardatore di mestiere di soprannome lo chiamavano il cinghjale per i capelli ritti come spine bolle la faccia piena teneva sotto la barba lunga che cresceva S’andava a casa sua per accordarsi per presentarsi a casa della gente si presentava solo all’appuntamento con in mano il banchetto e gli attrezzi Il banco comprendeva due parti quella al pavimento era piena di chiodi simili a spine quella di sopra con chiodi più piccoli con due manici per tirare la lana si metteva a ciocche per i manici si tirava per strofinarla e tirando con forza la lana si stendeva pari pari tante volte il movimento si ripeteva fino a farla lievitare come una panna messo a più filari con la punta della tavola veniva tirata e un rotolo si formava di circa 1 metro per assottigliarlo s’adoperava il fuso strofinando con tutta forza girando il filo si torceva con la vecchia che se la rideva compiaciuta con i nodi i fili si legavano e un gomitolo alla fine diventava a giornate s’andava con la speranza di lasciare nel piatto la’’crjanz’’ la gente ci teneva a lavorare la lana per tutta l’invernata la gente aveva pazienza e il lavoro riusciva bene ora la gente più non fila fa perdere anche l’acqua della’’pila’’ basta schiacciare un bottone la roba ti consegnano presto al portone.
Felice Garruto
N.B. Spiegazione della ‘’crjanz’’. Tempo fa le scarpe, i vestiti venivano confezionati in casa. L’artigiano andava a giornata e durante il pranzo, per dimostrare gradimento, lasciava nel piatto un po’ di cibo, imitato dai suoi allievi. Quindi il boccone lasciato, a dimostrazione che erano soddisfatti del pranzo.

__________________________________________